Print this page

Μικρά και μεγάλα ρήγματα

Read 1400 times

Διανύουμε μια περίοδο γεμάτη αντιφάσεις και ανατροπές. Αλλά και γεμάτη δυνατότητες. Μια τάξη πραγμάτων τελειώνει σήμερα, χωρίς ωστόσο η επόμενη να διαγράφεται ακόμη στον ορίζοντα. Η απληστία και η αλαζονεία των ισχυρών – θυτών οδήγησαν στο σημερινό πολιτικό αδιέξοδο παρά η αδυναμία των αδυνάτων – θυμάτων να φανταστούν, να σχεδιάσουν και να αντιτάξουν κάτι το εναλλακτικό.


Η βαθιά κοινωνική ανυποληψία στην οποία έχουν πέσει οι ιθύνοντες της πολιτικής, της οικονομίας, της εξουσίας όλων των αποχρώσεων, με την προώθηση της ιδέας των «μονόδρομων», επέσπευσε την εξάντληση των επιχειρημάτων υπέρ του αμερικανοκεντρικού παγκόσμιου υποδείγματος και σήμερα τα συντρίμμια από αυτό ήρθαν στην επιφάνεια.

Τα ρήγματα σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτισμικό και οικολογικό επίπεδο πολλαπλασιάζονται σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Οι νέες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες εκτινάσσονται στα ύψη, οι επιθέσεις του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας πολλαπλασιάζονται, η νέα φτώχεια και οι κοινωνικοί αποκλεισμοί επεκτείνονται.
Ό,τι συμβαίνει σήμερα δεν είναι μοιραίο να συμβεί. Είναι αποτέλεσμα μιας σειράς λανθασμένων επιλογών. Επιλογών από εκείνους που έχουν αναλάβει να διαχειρίζονται τις τύχες των υπολοίπων.
Η κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο της κατάρρευσης του παγκόσμιου αμερικανοκεντρικού υποδείγματος. Η παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα αμφισβητείται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.
Η άλλοτε ηγεμονεύουσα δύναμη του πλανήτη αποδυναμώνει και αποσταθεροποιεί χρόνια τώρα τον κόσμο του οποίου διεκδικεί την ηγεμονία. Και για να καλύψει αυτό το κενό ηγεμονίας στράφηκε στην επιλογή της στρατιωτικής επίλυσης των οικονομικών, πολιτικών και πολιτιστικών διαφορών του πλανήτη.
Η τραγική ειρωνεία της ιστορίας ολοκληρώνεται σήμερα με την Αμερική, που υπηρέτησε όσο καμία άλλη χώρα και εξαπέλυσε την παγκοσμιοποίηση από τις αρχές του 1980, να είναι η πρώτη που την αθετεί και παραβιάζει τους κανόνες της
Σε αυτή την περίοδο κρίσης ο καπιταλισμός αξιώνει σήμερα από την κοινωνία εν λευκώ εξουσιοδότηση προκειμένου να βγει από το αδιέξοδό του, χωρίς να δεσμεύεται σε τίποτα, ούτε για τις λύσεις ούτε για τις ανθρώπινες θυσίες που θα χρειαστούν. Όμως, στον 21ο αιώνα θα έπρεπε να αναζητείται διέξοδος από την κρίση με την υποστήριξη της κοινωνίας, όχι εναντίον της.
Η σημερινή κρίση διαψεύδει όσους βιάστηκαν να εξαγγείλουν το τέλος των κοινωνικών αγώνων, το τέλος των αιτημάτων για κοινωνική δικαιοσύνη. Ο καπιταλισμός είχε επικρατήσει παγκόσμια, οι αγορές θα έλυναν αυτόματα κάθε κοινωνικό πρόβλημα, η ανάπτυξη και η ευημερία ήταν μπροστά μας. Το τέλος της ιστορίας όμως κράτησε πολύ λίγο. Και βλέπουμε σήμερα που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα. Σε εκατοντάδες περιφερειακές συγκρούσεις και έναν μεγάλο πόλεμο για το πετρέλαιο, σε μια μεγάλη παγκόσμια διατροφική και περιβαλλοντική κρίση. Και στην  κατάρρευση των οικονομικών κολοσσών που χτίστηκαν απομυζώντας τον κοινωνικό πλούτο και τώρα γκρεμίζονται κάνοντας ακριβώς το ίδιο.
 Η ελπίδα που γέννησε η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στο άνυδρο και σημαδεμένο από τον Μπους αμερικανικό τοπίο θα μείνει γράμμα κενό, αν δεν κινητοποιηθούν οι άνθρωποι, αν δεν οργανωθούν οι αντιστάσεις, αν δεν συνεργαστούν οι λαοί.
 Σε έναν κόσμο, όπου η παγκοσμιοποίηση αποδεικνύεται σήμερα ένα άδικο σύστημα, που αποβαίνει όλο και περισσότερο αδιέξοδο, αφού επισπεύδει από μόνο του τον κίνδυνο καθήλωσής του, εξαιτίας της μονόπλευρης βουλιμίας και χωρίς όρια αρπακτικότητας, οι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου καλούνται να αντιτάξουν ένα εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρα, στον πλανήτη ολόκληρο.
 Αλλά πριν από όλα καλούνται να το φανταστούν και να το σχεδιάσουν, να το ενοποιήσουν σε ένα συνεκτικό πολιτικό σχέδιο, ενσωματώνοντας σε αυτό τα νέα κοινωνικά αιτήματα και τις νέες κοινωνικές αγωνίες για πιο δίκαιη κοινωνία. Περισσότερο από ποτέ άλλοτε ένας άλλος κόσμος σήμερα είναι όχι μόνο εφικτός, αλλά ζωτικής σημασίας για το σύνολο της ανθρωπότητας.

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΡΗΓΜΑ
   
Είναι δυνατόν όταν παγκόσμια αμφισβητείται η  οικονομία της ελεύθερης αγοράς και της ασύδοτης ιδιωτικής  πρωτοβουλίας να εμπιστευτούμε, εμείς οι πολίτες της Άρτας, σε έναν ιδιώτη την ζωτικής σημασίας για την βιωσιμότητα αυτής της πόλης υπόθεση της στάθμευσης των αυτοκινήτων μας; Πολύ φοβάμαι πως αν συμβεί αυτό σε μερικά χρόνια θα γίνουμε μάρτυρες μιας θλιβερής για τον τόπο μας ιστορίας. Γιατί ο ιδιώτης – επιχειρηματίας  προορίζεται από τη φύση του να επιδιώκει το  κέρδος. Και το κέρδος χρειάζεται κι άλλο κέρδος για να παραμείνει κέρδος. Και το κέρδος δεν έχει ούτε ιστορική μνήμη ούτε περιβαλλοντική ευαισθησία ούτε καν αισθητική ματιά στο χώρο. Και οι πολίτες της Άρτας. που παρόλα αυτά δίκαια διαμαρτύρονται για το κυκλοφοριακό πρόβλημα, θα πληρώσουν ακριβά το μάρμαρο. Εκτός αν βρεθεί εκείνος ο άγιος άνθρωπος που θα το κάνει «για την ψυχή της μάνας του». Αμφιβάλλω.. Αλλά οι πολίτες της Άρτας, δυστυχώς γι’ αυτούς που διαχειρίζονται τις υποθέσεις αυτού του τόπου, έχουν βρει τον τρόπο να οργανώνονται και να διεκδικούν τα δίκαια αιτήματά τους αλλά και να πετυχαίνουν νίκες.
Στο νέο τοπίο που δημιουργείται, οι τοπικές οικονομίες, τα τοπικά αιτήματα, τα τοπικά πλαίσια γενικότερα, είναι εκείνα που θα δώσουν το στίγμα της νέας εποχής. Με αφετηρία αυτά τα τοπικά πλαίσια και τις τοπικές ανάγκες και αντίστοιχα τις τοπικές διεκδικήσεις μπορούμε να ξαναμιλήσουμε για έναν κόσμο διαφορετικό και πιο δίκαιο.

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to StumbleuponSubmit to TechnoratiSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn